Er is een tijd van komen

Vandaag is het 17 juni. Dat betekent dat gisteren m'n lievelingszusje jarig was. En, dat Ruud volgende week al in Ghana is! Ik heb officieel m’n stage al afgesloten (ik durf het bijna niet te zeggen, maar met een 10) en dit is m’n laatste werkweek. Dat betekent dat mijn Ghanese avontuur van een business stage bij een lokale NGO en het inwonen bij een Ghanees gezin op z’n einde loopt. Tijd voor een terugblik en wat bezinning dus ;).

Vijf maanden lang heb ik op een traditionele Ghanese compound gewoond, zonder stromend water, zonder een WC of douche en even vaak geen elektriciteit als wel, terwijl de temperatuur het grootste deel van de periode 40+ was. En ik moet zeggen, de tijd vloog voorbij! De afwezigheid van die (voor ons zo vanzelfsprekende) gemakken went enorm snel, zolang je fijne mensen om je heen hebt. En dat heb ik!

Ik bewonder de grenzeloze gastvrijheid van de mensen en de tevredenheid, zelden hoor je iemand over iets klagen. Ook zijn mensen zo verschrikkelijk behulpzaam. Als je een willekeurig persoon op straat vraagt waar het station is, stopt deze abrupt waar hij/zij mee bezig is en brengt je helemaal naar het station.

Men leeft heel erg in het NU. Een gewoonte waar we wel wat van kunnen leren. Waar wij constant bezig zijn met wat we hierna gaan doen, ‘hoe laat hadden we daar afgesproken?’, is men heel bewust bezig met wat er op dit moment gebeurt. En dat is belangrijk. Niet de afspraak hierna. Nadeeltje is natuurlijk wat we kennen als ‘African time’. Er is geen afspraak te maken met iemand op een bepaalde tijd omdat er dus altijd wat tussen komt wat op dat moment belangrijk is. Overigens, geld uitgeven doet men ook NU. Je vraagt je af of het niet beter is wat geld opzij te zetten voor een later moment ipv per dag je verdiende geld over de balk te smijten. Ik kwam erachter dat het antwoord nee is. Inflatie is hier namelijk 14%! (In Nederland is dat gemiddeld 2%) Dat betekent dat geld direct uitgeven praktisch de enige optie is. Als je het zou sparen zou het gespaarde geld binnen no-time nauwelijks meer wat waard zijn en dan kun je er nog minder mee kopen.

Anderzijds heb ik echt meer bewondering gekregen voor zaken in Nederland die altijd zo normaal leken. Eén van die dingen is een politie die niet corrupt is! En, wat dacht je van goede gezondheidszorg voor iedereen. Ik was er zelf getuige van dat het meest dichtbij zijnde goede ziekenhuis op een afstand van 15 uur reizen met de bus was. Dan onderwijs. Men ziet ondertussen het nut ervan in en de meeste kinderen gaan naar school, maar daar is het hier in het noorden wel zo ongeveer mee gezegd. De klassen tellen tussen 40/50 kinderen en een vaak niet gekwalificeerde docent die als enige methode om het grote aantal kinderen onder de duim te houden, lijfstraffen gebruikt. Te laat? Een fout antwoord op een vraag? Giechelen met je vriendinnetjes achterin de klas? Stok- of zweepslagen.

Ruud en ik gaan een klein weekje bij m’n gastgezin spenderen om vervolgens ruim 3 weken door Ghana te backpacken. Super veel zin om te gaan reizen, super weinig zin om afscheid te nemen van het gezin. Maar we weten allemaal, er is ook een tijd van gaan. Enfin, waarschijnlijk is dit dus m’n laatste verslag. Dank voor de leuke reacties en gezelligheid, 24 juli ben ik weer op Nederlandse bodem!