De eenzame bruid en andere verhalen
Door: Fleur Duffhuis
Blijf op de hoogte en volg Fleur
19 Mei 2014 | Ghana, Bolgatanga
Afgelopen zondag ging een Ghanese collega van me trouwen en ik was uitgenodigd. Ik was erg benieuwd hoe dat hier eraan toe gaat en het was inderdaad bijzonder. Met alle gasten zaten we op plastic stoeltjes onder een boom en men trommelde, danste, zong en een priester was uitgenodigd voor het nodige religieuze aspect. Mooi sfeertje. Maar wat ik het meest ‘bijzonder’ vond was dat de bruidegom er niet was. Waar is de bruidegom dan? Vroeg ik. ‘Hmm I don’t know I think he will come later’. Op ’n bepaald moment ging het regenen en toen ben ik naar huis gegaan. Misschien zijn ze toen nog doorgegaan maar de bruidegom was tot dan toe nergens te bekennen.
De week voorafgaand had ik me verdiept in wat een geschikt cadeau was om te geven als genodigde op een bruiloft. Men raadde me iets praktisch aan, gezien het bruidspaar vanaf dan voor hun eigen huishouden gaat zorgen. Een beetje wat wij krijgen als we 17 zijn en op kamers gaan eigenlijk. Daar heb ik ervaring mee. Een waterkoker leek me dus een praktisch droomcadeau. Gloria, de bruid was er erg blij mee. ‘Wow, so you can boil water with this very quick?’ Jammer genoeg had ik 1 detail over het hoofd gezien bij m’n cadeaukeuze; ze hebben geen elektriciteit..
Gezien de gemiddelde leeftijd in Ghana niet al te hoog ligt kun je je voorstellen dat het een enorme prestatie om oud te worden. Toen ik 2 weken geleden richting het zuiden reisde om apen en watervallen te zien viel me dat weer eens extra op. Hoe dan? BILLBOARDS! Ja het is echt waar, billboards met de overleden persoon daarop, hoe belangrijk hij/zij is geweest en de leeftijd die de persoon heeft behaald. Dat de nabestaanden er hier en daar wat jaartjes bij sprokkelen is geen probleem. Regelmatig vertelt men trots dat zijn/haar ouders of grootouders wel 150 zijn geworden! Soms ben ik in een opstandige bui en zeg ik dat dat helemaal niet kan. Dan gaan ze heel hard lachen en vragen ze ‘Really? In your country people do not get that old? Here they do!’. Op de foto kun je een foto van een billboard van Daniël beschouwen. Daniël heeft de bescheiden leeftijd van 120 jaar behaald.
In de categorie boordje aap verhalen heb ik er nog één. Vorige week heb ik 11 stuks van m’n familie meegenomen naar Paga. Om ons daar naartoe te vervoeren was volgens iedereen 1 taxi genoeg. Op zich verbaasde ik me niet dat die taxi kapot ging. Maar dat is sowieso de vuistregel; bij iedere reis die je maakt gaat er minimaal één vervoersmiddel kapot. Dus het ging gewoon volgens plan. In Paga kun je nijlkrokodillen aanschouwen, ze aanraken en als je er zin in hebt kun je er zelfs op gaan zitten. Als kritische westerling vraag ik me natuurlijk uit hoe de fuk dat kan. Het antwoord was dat de krokodillen gereïncarneerde chiefs zijn en daardoor zo vredelievend. Met een stalen gezicht vertelde de gids me dat ik ze moest zien als gewone mensen zoals jij en ik. Dat lukte me niet.
De week voorafgaand had ik me verdiept in wat een geschikt cadeau was om te geven als genodigde op een bruiloft. Men raadde me iets praktisch aan, gezien het bruidspaar vanaf dan voor hun eigen huishouden gaat zorgen. Een beetje wat wij krijgen als we 17 zijn en op kamers gaan eigenlijk. Daar heb ik ervaring mee. Een waterkoker leek me dus een praktisch droomcadeau. Gloria, de bruid was er erg blij mee. ‘Wow, so you can boil water with this very quick?’ Jammer genoeg had ik 1 detail over het hoofd gezien bij m’n cadeaukeuze; ze hebben geen elektriciteit..
Gezien de gemiddelde leeftijd in Ghana niet al te hoog ligt kun je je voorstellen dat het een enorme prestatie om oud te worden. Toen ik 2 weken geleden richting het zuiden reisde om apen en watervallen te zien viel me dat weer eens extra op. Hoe dan? BILLBOARDS! Ja het is echt waar, billboards met de overleden persoon daarop, hoe belangrijk hij/zij is geweest en de leeftijd die de persoon heeft behaald. Dat de nabestaanden er hier en daar wat jaartjes bij sprokkelen is geen probleem. Regelmatig vertelt men trots dat zijn/haar ouders of grootouders wel 150 zijn geworden! Soms ben ik in een opstandige bui en zeg ik dat dat helemaal niet kan. Dan gaan ze heel hard lachen en vragen ze ‘Really? In your country people do not get that old? Here they do!’. Op de foto kun je een foto van een billboard van Daniël beschouwen. Daniël heeft de bescheiden leeftijd van 120 jaar behaald.
In de categorie boordje aap verhalen heb ik er nog één. Vorige week heb ik 11 stuks van m’n familie meegenomen naar Paga. Om ons daar naartoe te vervoeren was volgens iedereen 1 taxi genoeg. Op zich verbaasde ik me niet dat die taxi kapot ging. Maar dat is sowieso de vuistregel; bij iedere reis die je maakt gaat er minimaal één vervoersmiddel kapot. Dus het ging gewoon volgens plan. In Paga kun je nijlkrokodillen aanschouwen, ze aanraken en als je er zin in hebt kun je er zelfs op gaan zitten. Als kritische westerling vraag ik me natuurlijk uit hoe de fuk dat kan. Het antwoord was dat de krokodillen gereïncarneerde chiefs zijn en daardoor zo vredelievend. Met een stalen gezicht vertelde de gids me dat ik ze moest zien als gewone mensen zoals jij en ik. Dat lukte me niet.
-
19 Mei 2014 - 19:52
Jans:
Hahaa fleur heb hard gelachen om je leuke verhaal! Maarre wie zegt dat jij geen 120 gaat worden??? Zorg ik persoonlijk voor een billboard.. Alhoewel ik dan 130 ofzo ben ;) -
20 Mei 2014 - 13:58
Fleur Duffhuis:
Ja maar je kan dus gewoon 150 worden dus dat lijkt me geen probleem! Afgesproken ;) -
20 Mei 2014 - 15:23
Netty Duffhuis:
Hoi die Fleur, leuk verhaal, heb je de bruidegom wel ooit gezien?
En de waterkoker kon je die nog ruilen?
Ik vind het tof dat je iets aan het kookgebeuren gaat doen. ben benieuwd, XXO%O
-
02 Juni 2014 - 10:09
Fleur W.:
Haha Fleur ik lees dit verhaal al voor de derde keer en het blijft gewoon mega leuk -
03 Juni 2014 - 11:59
Fleur Duffhuis:
haha bedankt!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
