Verhalen en bevindingen
Door: Fleur Duffhuis
Blijf op de hoogte en volg Fleur
10 Maart 2014 | Ghana, Bolgatanga
Het was weer een typisch Afrikaans weekendje uit. Welgeteld 3.5 uur zaten we in een bus zonder ventilator of airco vanuit Bolga naar Tamale. Waarom? Donderdag was het independence day en dus hadden we een dag vrij, vrijdag konden we vrij nemen en in Tamale hebben ze een zwembad! Een ongekende luxe die we in Bolga helaas niet hebben. Wij dus met alle vrijwilligers enthousiast naar het zwembad, daar was iedereen wel voor in. Een klein detail waren we echter vergeten; een feestdag betekent dat niet alleen wij vrij zijn maar ook de rest van Ghana. Aangekomen bij het zwembad kwamen we tot dat besef. (ZIE FOTO’S!!!) Nog nooit heb ik zoveel mensen in één zwembad gepropt gezien en het was dus ook niet erg aantrekkelijk, laat staan enigszins hygiënisch om daar te zwemmen… wat een domper. We hebben nog even gebakken in de zon maar zijn vrij snel terug naar de kamers van het hostel gegaan. Er is nog een zwembad in Tamale en we besloten daar de volgende dag heen te gaan, in de hoop dat die minder druk zou zijn. Vrijdag toen we in het andere zwembad waren dat inderdaad minder druk was en alles van de vorige dag goed maakte, hoorden we dat de dag daarvoor in het bizar drukke zwembad iemand is verdronken. Tragisch..
Zaterdag besloten Chris en ik al vroeg de trotro terug naar Bolga te nemen. De rest ging voor nóg een dagje zon en zwembad. Een trotro is een soort busje waar ze ruim 20 mensen in proppen. Je wacht in het busje totdat ie vol zit en dan vertrek je. Dat proces ging relatief snel, slechts zo’n 20 minuten, dat is zeer schappelijk. Wat minder schappelijk was, was dat de trotro na 2 minuten rijden al kapot was. Iedereen moest eruit en op het gemakje ging de motorkap open. Het bleek dat ie niet te maken was en er werd een nieuwe trotro geregeld. Toen die weer vol zat vertrokken we nog niet want er stonden buiten allemaal mannen te schreeuwen tegen mensen die bij ons in de trotro zaten. We vroegen aan het meisje dat naast ons zat ‘What is happening?’ ze antwoordde grinnikend ‘Oh haha this trotro is smaller than the previous one, so they don’t fit in this one, they have to go back to the station and catch a new one’. Kan allemaal in Afrika. Zij liever dan ik..
Hetzelfde meisje gaf op ’n gegeven moment een gilletje en zei dat er iets tegen haar voet bewoog. De man achter ons lachte en zei ‘Don’t worry it is just a puppy!’ Ik keek achterom en zag een juten zak op de grond staan, geen puppy. ‘Where is the puppy then?' vroeg ik, terwijl ik eigenlijk wist dat het een retorische vraag was. De man opende de zak en daarin zat een uitgeputte hijgende puppy. Marianne Thieme zou er niet blij mee zijn. Sowieso denk ik dan Marianne erg veel ruimte voor verbetering zou zien op gebied van dierenleed hier in Ghana. Regelmatig zie ik een bus langsrijden met daarop levende geitjes die vast zitten gebonden met hun pootjes aan de bovenkant van de bus. Ook is een varken, op zijn plaats gehouden met snelbinders achterop een motor geen uitzondering. Laat staan parelhoenderen aan een fietsstuur en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Verder ben ik me de afgelopen weken bewust geworden van de bizarre 90-10 verdeling van mannen en vrouwen op bepaalde plekken die ik steeds vaker opmerk, en nog nooit eerder ervaren heb. Vrijdag gingen we even een drankje drinken bij een soort van uitgaansgelegenheid in Tamale, verdeling; 90-10 met de mannen in de meerderheid, heel bizar. Ook toen we in Bolga uitgingen was dat het geval. Zondag in de kerk is het juist weer andersom 90-10. Zondagmiddag bij een ontmoetingsplek waar ze buiten kaarten en pito (zelfgebouwde, sterke alcoholische drank) drinken; 90-10 voor de mannen (eigenlijk zelfs 100). De 90-10 verdeling is met de vrouwen als winnaressen weer te vinden bij marktverkoopsters. Drie maal daags water halen bij de waterput; 90-10 in het vrouwelijk ‘voordeel’. Rather interesting I would say..
Wat werk betreft wordt het ook steeds interessanter. De directeur van de organisatie heeft me gevraagd de volledige inhoud van de nieuwe website te maken en daar ben ik voorlopig wel even zoet mee. Verder hebben ik met twee andere collega’s vorige week de eerste versie van de nieuwsbrief voor kinderen op scholen ingeleverd, hopelijk wordt die snel gedrukt en verspreid. Super leuk om te zien hoe betrokken de schoolkinderen zijn. Vorige week kwamen er zelfs twee naar ons kantoor met een zelfgeschreven verhaaltje en de vraag of ze aaaalsjeblieft in de volgende editie van de nieuwsbrief konden komen, het liefst ook met een foto (ze hadden van vriendjes gehoord dat zij met hun verhaal in de eerste editie zouden komen). Ook vind ik het heel tof dat m’n collega’s me steeds betrekken wanneer ze op fieltrip gaan. Dat is altijd super interessant, zeker doordat ik er veel van leer in cultureel opzicht. Verder heb ik dan nog m’n eigen onderzoek dat nog steeds in volle gang is. Ohja, klein detail; vorige week stond er ineens een koe in ons kantoor. Voor visualisatie verwijs ik weer naar de foto’s.
From Ghana with love!
Zaterdag besloten Chris en ik al vroeg de trotro terug naar Bolga te nemen. De rest ging voor nóg een dagje zon en zwembad. Een trotro is een soort busje waar ze ruim 20 mensen in proppen. Je wacht in het busje totdat ie vol zit en dan vertrek je. Dat proces ging relatief snel, slechts zo’n 20 minuten, dat is zeer schappelijk. Wat minder schappelijk was, was dat de trotro na 2 minuten rijden al kapot was. Iedereen moest eruit en op het gemakje ging de motorkap open. Het bleek dat ie niet te maken was en er werd een nieuwe trotro geregeld. Toen die weer vol zat vertrokken we nog niet want er stonden buiten allemaal mannen te schreeuwen tegen mensen die bij ons in de trotro zaten. We vroegen aan het meisje dat naast ons zat ‘What is happening?’ ze antwoordde grinnikend ‘Oh haha this trotro is smaller than the previous one, so they don’t fit in this one, they have to go back to the station and catch a new one’. Kan allemaal in Afrika. Zij liever dan ik..
Hetzelfde meisje gaf op ’n gegeven moment een gilletje en zei dat er iets tegen haar voet bewoog. De man achter ons lachte en zei ‘Don’t worry it is just a puppy!’ Ik keek achterom en zag een juten zak op de grond staan, geen puppy. ‘Where is the puppy then?' vroeg ik, terwijl ik eigenlijk wist dat het een retorische vraag was. De man opende de zak en daarin zat een uitgeputte hijgende puppy. Marianne Thieme zou er niet blij mee zijn. Sowieso denk ik dan Marianne erg veel ruimte voor verbetering zou zien op gebied van dierenleed hier in Ghana. Regelmatig zie ik een bus langsrijden met daarop levende geitjes die vast zitten gebonden met hun pootjes aan de bovenkant van de bus. Ook is een varken, op zijn plaats gehouden met snelbinders achterop een motor geen uitzondering. Laat staan parelhoenderen aan een fietsstuur en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Verder ben ik me de afgelopen weken bewust geworden van de bizarre 90-10 verdeling van mannen en vrouwen op bepaalde plekken die ik steeds vaker opmerk, en nog nooit eerder ervaren heb. Vrijdag gingen we even een drankje drinken bij een soort van uitgaansgelegenheid in Tamale, verdeling; 90-10 met de mannen in de meerderheid, heel bizar. Ook toen we in Bolga uitgingen was dat het geval. Zondag in de kerk is het juist weer andersom 90-10. Zondagmiddag bij een ontmoetingsplek waar ze buiten kaarten en pito (zelfgebouwde, sterke alcoholische drank) drinken; 90-10 voor de mannen (eigenlijk zelfs 100). De 90-10 verdeling is met de vrouwen als winnaressen weer te vinden bij marktverkoopsters. Drie maal daags water halen bij de waterput; 90-10 in het vrouwelijk ‘voordeel’. Rather interesting I would say..
Wat werk betreft wordt het ook steeds interessanter. De directeur van de organisatie heeft me gevraagd de volledige inhoud van de nieuwe website te maken en daar ben ik voorlopig wel even zoet mee. Verder hebben ik met twee andere collega’s vorige week de eerste versie van de nieuwsbrief voor kinderen op scholen ingeleverd, hopelijk wordt die snel gedrukt en verspreid. Super leuk om te zien hoe betrokken de schoolkinderen zijn. Vorige week kwamen er zelfs twee naar ons kantoor met een zelfgeschreven verhaaltje en de vraag of ze aaaalsjeblieft in de volgende editie van de nieuwsbrief konden komen, het liefst ook met een foto (ze hadden van vriendjes gehoord dat zij met hun verhaal in de eerste editie zouden komen). Ook vind ik het heel tof dat m’n collega’s me steeds betrekken wanneer ze op fieltrip gaan. Dat is altijd super interessant, zeker doordat ik er veel van leer in cultureel opzicht. Verder heb ik dan nog m’n eigen onderzoek dat nog steeds in volle gang is. Ohja, klein detail; vorige week stond er ineens een koe in ons kantoor. Voor visualisatie verwijs ik weer naar de foto’s.
From Ghana with love!
-
10 Maart 2014 - 10:29
Manon:
Hahaha fleur super tof geschreven!
Je maakt het daar wel mee, en kan me inderdaad vinden in dat alles op z'n dooie gemakje gaat. Die Trotro's noemen ze bij ons mini taxi busjes en ze hebben tijd genoeg om vol te raken en eenmaal in het verkeer wordt het een groot crazy gebeuren en doen ze alles om niet stil te hoeven staan. Maar goed we zitten ook al in de TIA, This Is Africa, mood, halen onze schouders op en dealen er maar mee, andere keus is er niet!
Geniet nog van je tijd daar!
X Manon -
10 Maart 2014 - 11:53
Fleur Duffhuis:
haha TIA, dat is een mooie, I'll keep that in mind!! Jij ook Manon, time flies! xx -
10 Maart 2014 - 13:22
O%O:
En maar heel weinig water in het zwembad Fleur, maar toch lekker een keertje opgefrist
met allen maar mannen ja! net Marokko! Doei! XX O%O
-
10 Maart 2014 - 19:25
Floor:
Leuk om je verhalen te lezen fleur !! Wat een ervaringen! Echt sprekende foto's ook. Geniet ervan maar natuurlijk ook succes met je onderzoek! -
10 Maart 2014 - 20:15
Ank:
Ha die Fleur wat gaaf allemaal. Leuk te lezen en te zien dat je het goed maakt. Dikke Kus -
11 Maart 2014 - 19:04
Ellen :
Hoi Fleur!
Zou bijna zeggen, schrijf er een boek over !! al die mooie verhalen! wat schrijf jij ze leuk en boeiend!! Veel succes met alles! Dikke kus Xx -
12 Maart 2014 - 16:57
Ans En Johan Peels:
Hey Fleur,
Wat een avonturen maar wat kun jij die leuk beschrijven!
Jouw stukjes kunnen zo in een tijdschrift en het zijn bovendien mooie maatschappelijke analyses (sprak de socioloog!). Goed om te merken dat je er rustig en cool onderblijft want dat moet wel in zo'n manana manana land/cultuur. Blijf jezelf en je inzetten dan komt het daar vast goed!
veel groeten en succes
van Tantans en OmeJohan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
